Ścigany

Raphael

Dało się przeczytać? Czy ty jesteś jakiś niepoważny, czy co? Czy ty masz jakąś niską samoocenę?
TO JEST ARCYDZIEŁO!!!

Świetnie to mało powiedziane. To jest epickie. Nie do końca wiadomo o co chodzi. Wielki Plus. Oryginalny pomysł z tym ściganiem.

Michał

Raphael

Ona pisze na tablecie, wiec trudniej jest jej pisać (nie wiem czy była na tablecie pisząc ten komentarz). Poza tym ja też robię mnóstwo taki pomyłek i błędów (z pośpiechu), a potem, kiedy je zauważam to edytuję i poprawiam.

Michał

Mosqua

O co chodzi? Nie orientuję się...

Michał

Michał

Mam standartową nadzieje że da się to przeczytać.

``````
Rozdział 2
Z niechęcią patrzył na opuszczone domy. Jednak coś go do nich przyciągało, coś czego nie chciał widzieć. Nie mogąc się powstrzymać zajrzał do jednego, i aż sapnął ze zdziwienia, ponieważ zobaczył plaże na której stał razem z Annabeth. Nagle poczuł na ramieniu dłoń Toma która go stamtąd wyciągnęła.
- Co to było?
Chłopak zamyślił się na chwilę.
- Najwyraźniej te domy pokazują najbardziej bolesne wspomnienia.
Percy skrzywił się.
- Nic dziwnego że nikogo tutaj nie ma.
Jakby na zaprzeczenie jego słowom zza hałdy śmieci wyskoczył potwór. Jednak nie to było najdziwniejsze, najbardziej zdumiewające w nim było to że był jakby okryty mgłą. Usłyszał Toma:
- Nie pozwól mu się zbliżyć, bo już po tobie! – krzyknął i zaczął uciekać.
Nie mając innego wyboru Percy pobiegł za nim. Po chwili natrafił na skrzyżowanie uliczek. Wiedział że nie może pozwolić sobie na ociąganie więc pobiegł w lewo. Po chwili biegu trafił do ślepego zaułka. Już wyjął miecz żeby walczyć z potworem, lecz kiedy na niego spojrzał został sparaliżowany. Potwór nie wyglądał tak jak poprzednio, wyglądał zupełnie jak jego dziewczyna. Z przerażeniem patrzył jak zostaje ranna i upada.
- Percy potrzebuje twojej pomocy – zawołała.
Nie wiedząc co robi zaczął się do niej zbliżać, gdy zza niej wyskoczył Tom i ją zabił. W chwili śmierci potwór wrócił do swojej poprzedniej postaci. Już miał mu podziękować kiedy chłopak krzyknął:
- Nie mamy czasu! Jest ich więcej i właśnie tutaj idą!
Gdy przebiegali przez centrum miasteczka zobaczyli olbrzymią ilość potworów ale także innych herosów.
- Co oni tu robią? - spytał Percy.
Spojrzał na Toma który niesamowicie zbladł.
- Musimy uciekać. - powiedział.
- Dlaczego?
- Naprawdę chcesz rozmawiać wtedy kiedy obok nas są ludzie którzy chcą nas zabić? - spytał z ironią.
Roześmiałby się gdyby nie to co powiedział Tom.
- Czemu chcą nas zabić?
Jego towarzysz westchnął.
- Powiem ci potem. Obiecuje, ale teraz musimy się ulotnić.
Spojrzał na niego ze zdumieniem ale się zgodził. Po kilku minutach byli już poza miasteczkiem, siedząc obok rozpalonego przez Toma ogniska.
- A więc dobrze. Powiem ci czemu musieliśmy uciekać.

```````
Wiem że krótki jednak nie umiałem narazie napisać więcej. Może coś wymyśle i potem zedytuje. Mam nadzieje że się spodobał.
( Wątek tego miasteczka będzie wyjaśniony w rozdziale 3 albo 4 )

Mosqua

Coś strasznie to zagmatwane.... Poczekam na kolejny rozdział, za wielenie mogę teraz powiedzieć.

Raphael

Michał podoba na pewno, tylko dlaczego takie krótkie? Mogłeś wstawić to później, ale więcej. No i nić nie rozumiem z tego rozdziału (a może to i dobrze?). Piszesz świetnie, ale za krótko. Weź się trochę wysil. Stać się na to.

Michał